Nawet najmniejsza rasa psów może wykazywać zachowania agresywne i nie jest to nic nadzwyczajnego. Pies to zwierzę, którym kierują instynkty, a ich celem jest dostosowanie się do zmian zachodzących wokół. Każdy pies zarówno rasowy, jak nierasowy niewłaściwie wychowany może stać się agresywny i niebezpieczny. Hawańczyk (bichon havanais, biszon hawański) to mały, radosny pies o przyjaznej aparycji, który bardzo lubi pieszczoty i zabawę z opiekunem oraz dziećmi. Czworonóg należy do grupy ras ozdobnych i do towarzystwa, jest przyjazny oraz całkowicie pozbawiony agresji. Wiele osób nie wie, jakie cechy powinien mieć idealny opiekun hawańczyka. To jest rasa psów dla Ciebie. Wilczarz irlandzki jest duży, kudłaty i stoicki – trzy cechy, które sprawiają, że wyglądają onieśmielająco. Ale w rzeczywistości te psy są niezwykle spokojne i zrównoważone. Wilczarz irlandzki ma długą historię polowania na dzikie zwierzęta, w tym łosie, dziki, a nawet wilki. Z moich obserwacji wynika, że bardzo często psami np. policyjnymi są owczarki niemieckie. To jest faktycznie rasa, która najlepiej się do tego nadaje? Faktycznie to jest taka rasa uniwersalna. Ale na przestrzeni kilkunastu lat ten wachlarz psów poszerzył się. Teraz w Polsce, jak i w innych krajach Europy jest parcie na owczarki belgijskie. Jest to rasa psów średniej wielkości. Samojed jest eleganckim szpicem arktycznym, obficie owłosionym, sprawiającym wrażenie silnego i wytrzymałego, pełnego dostojeństwa i pewności siebie. Odznacza się charakterystycznym „uśmiechniętym” wyrazem, dzięki szerokiemu rozstawowi migdałowych oczu i uniesionym kącikom warg. Vay Tiền Nhanh Chỉ Cần Cmnd Nợ Xấu. Ratlerek to piesek w typie pinczera, najmniejszy pies domowy, ze względu na małe rozmiary polecany do mieszkań. Określany jest także jako pinczer miniaturka i to nie bez przyczyny. Ratlerek osiąga wysokość niewiele ponad 20 cm i waży około 2,5 kg – to jego waga optymalna, choć można spotkać zarówno 1,5-kilogramowe, jak i 3,5-kilogramowe ratlerki Ratlerki mają krótką lub półdługą sierść, której nie trzeba strzyc. Może ona lekko sterczeć na uszach, ogonie oraz łapkach. Sierść jest czarna lub czekoladowa, miejscami – na pyszczku – podpalana Więcej ciekawych artykułów znajdziesz na stronie głównej Psy ratlerki – jak je pielęgnować: sierść i zęby Sierść ratlerka wymaga drobnej, niekłopotliwej pielęgnacji: wystarczy ją przeczesać raz w tygodniu lub raz na dwa tygodnie miękką szczotką. Nieco częściej warto czesać pinczera miniaturkę w okresie linienia. Należy też kontrolować zęby ratlerków – łatwo osadza się na nich kamień, wtedy trzeba pójść do weterynarza, żeby go usunąć. Warto zapewniać ratlerkom dobrej jakości karmę i dużo ruchu, bo mają skłonność do tycia. Ratlerek – jak obcinać pazury? Uwagę poświęcamy również pazurom. Jeśli ścierają się same, nie trzeba ich specjalnie pielęgnować. Ale jeżeli tak się nie dzieje, należy je przycinać, uważając, by nie naruszyć części żywej pazurka, czyli jego macierzy. O wskazówki, jak obciąć ratlerkowi pazurki, można poprosić weterynarza. Na rynku znajdziemy też profesjonalne obcinaczki z czujnikiem części żywej, które mają zapobiec zranieniu psa. Obcinanie pazurków jest konieczne, bo zbyt długi pazur może się złamać i sprawić zwierzęciu ból. Długi pazur należy przycinać etapami, żeby nie naruszyć macierzy. Wraz ze skracaniem pazurka będzie się ona cofać. Pinczer miniaturka – mały pies, wielki charakter Pinczer miniaturka – mały pies, wielki charakter Ratlerki to psy odważne. Głośnym ujadaniem będą bronić właściciela oraz sygnalizować, że do domu zbliża się ktoś obcy. Doskonale więc sprawdzają się jako psy stróżujące. Odwaga ratlerka może przysporzyć kłopotów. Jeśli pinczer uzna, że jego pan jest zagrożony, jest w stanie rzucić się na innego, nawet o wiele od siebie większego psa. Ratlerki są pewne siebie, żywiołowe i chętne do zabawy, ale też szybko dostosowują się do rytmu dnia ludzi, z którymi mieszkają. Nie zawsze tolerują dzieci, o czym trzeba pamiętać decydując się na ratlerka. Szkolenie ratlerka: inteligentny pies lubi trudne zabawy Ratlerki mają skłonność do dominacji – możliwe, że aby sobie poradzić z ratlerkiem, trzeba będzie pójść z nim na szkolenie. Dobra wiadomość jest taka, że psy rasy pinczer miniaturka to psy inteligentne, podatne na szkolenie. Można nawet wystawiać je w zawodach. Ratlerek jest bardzo dokładny i potrafi być posłuszny, więc świetnie poradzi sobie na wszelkich torach przeszkód, gdzie poprawność wykonania zadań zależy od współpracy z opiekunem i właściwego reagowania na jego komendy. Dla kogo taki pies jak ratlerek? Foto: Shutterstock Dla kogo taki pies jak ratlerek? Ratlerek wybiera sobie jednego właściciela. Cechą posiadacza ratlerka powinien być zdecydowany charakter. Ratlerek to pies, który lubi dominować. Pewnie brzmi to zabawnie, bo przecież mamy do czynienia z miniaturką, ale ratlerek może być uciążliwe także dla domowników, zwłaszcza jeśli pies zacznie być zazdrosny o jednego z nich. Ratlerek nie lubi samotności. Jego pan nie powinien zbyt długo przebywać poza domem. Pozostawiony sam sobie pies może zacząć zachowywać się głośno albo niszczyć rzeczy. Ratlerek – pies do mieszkania w bloku i do domu z ogrodem Psy ratlerki są dość emocjonalne i szczekliwe. Ale odpowiednio ułożone nie sprawią kłopotów w mieszkaniu w bloku. Jeśli mają do dyspozycji przydomowy ogród, to na pewno zaleta. Jednak niezależnie od przestrzeni, jaką można ratlerkowi zaoferować, warto zadbać, by pies miał odpowiednio dużą dawkę ruchu. Zabawy na świeżym powietrzu są korzystne dla zdrowia ratlerka, bo zapobiegają nadwadze. Dobrze też wpływają na jego zachowanie. Ratlerek – ile żyje i co zrobić, żeby żył jak najdłużej Foto: Shutterstock Ratlerek – ile żyje i co zrobić, żeby żył jak najdłużej Ratlerek żyje średnio 12-14 lat. Żeby żył w dobrym zdrowiu jak najdłużej, należy zapewnić mu zbilansowane posiłki w małych porcjach i nie przesadzać z liczbą smakołyków – nie można dopuścić do nadwagi, bo źle wpływa na kondycję zdrowotną pinczerka, a odchudzenie go może być dość kłopotliwe. Warto dostosować też karmę do wieku ratlerka, na rynku są dostępne karmy dla psich seniorów. Marzysz o psie? Jeśli nie masz doświadczenia, te rasy omijaj z daleka! Ratlerka, tak jak każdego innego psa, należy regularnie szczepić. Przy okazji szczepień można ustalić z weterynarzem kalendarz badań profilaktycznych, które z wiekiem będą miały coraz większe znaczenie, bo pozwolą szybko wychwycić nieprawidłowości mogące być oznaką chorób. Wizyta u weterynarza jest niezbędną także wtedy, gdy zauważymy zmiany w zachowaniu ratlerka – zwiększoną nerwowość, agresję, ale także ospałość. W upalne dni fryzura psa ma ogromne znaczenie. I wcale nie chodzi tu o wygląd czworonoga, a o jego przetrwanie latem, kiedy to słońce potrafi przecież ładnie przygrzać. Pewnie wielu właścicieli zastanawia się, czy ostrzyc psa na lato. Czy ostrzyc psa na lato? Jeśli jest to pies, dla którego w przyszłości nie przewidujemy kariery wystawowej, to skrócenie włosa jest zalecane. Należy jednak pamiętać, że sierść w pewnym stopniu chroni przed słońcem. Dlatego nawet w największe upały nie należy strzyc psa do skóry. Może to bowiem doprowadzić do podrażnienia lub nawet poparzenia. Najbardziej narażona na oparzenia słoneczna jest delikatna skóra psa bezwłosego, np. grzywacza chińskiego. Każdy opiekun takiego czworonoga musi pamiętać, aby przed wyjściem na spacer wysmarować go odpowiednim kremem z filtrem. Pamiętajmy również o tym, że podczas upałów zwykle wydłuża się czas oczekiwania na wizytę u psiego fryzjera. Nie zawsze zatem uda się z dnia na dzień pozbawić naszego psiaka ciepłego futra. Aby doraźnie ulżyć zarośniętemu pupilowi, podczas upałów możemy okrywać go mokrymi ręcznikami. Poza odpowiednio ostrzyżoną sierścią ważna jest taka organizacja dnia, aby niepotrzebnie nie narażać psa na długotrwałe działanie promieni słonecznych i wysokich temperatur. Starajmy się nie wyprowadzać czworonoga w południe, a na dłuższe spacery wybierajmy się rano i wieczorem. Jak pielęgnować sierść psa latem? Wydaje się, że psy północne, jak husky przez swoją sierść męczą się w upalne dni. Jednakże ich sierść spełnia pewną rolę – zimą jest izolatorem przed zimnem, a latem izoluje przed wysokimi temperaturami. Właściciele tych psów powinni pamiętać, aby tych psów nie strzyc latem zbyt mocno. Warto jednak skupić się na zadbaniu ich sierści poprzez regularne szczotkowanie. Jest to o tyle ważne, że jeśli skóra psów, które mają długą i gęstą sierść, nie będzie zadbana, poprzez brak odpowiedniej wentylacji, zaczną powstawać na niej rany i odparzenia. Zabieg szczotkowania należy wykonywać również psów krótkowłosych. Dzięki temu sierść nie będzie miała kołtunów i dodatkowo pozbędziemy się martwego włosia czy usuniemy brud u psa. Autor: Ewa Grabowska Co to jest rasa ? Pies rasowy to taki, który pod każdym względem odpowiada zatwierdzonemu wzorcowi, wiernie przekazuje swoje cechy potomstwu i ma udokumentowane pochodzenie. Zgodnie z tą definicją, osobnik, który ma wszystkie cechy psa rasowego i przekazuje te cechy potomstwu, w świetle przepisów nie jest psem rasowym, dopóki nie posiada wydanego przez uprawnioną instytucję kynologiczną rodowodu potwierdzającego, że od co najmniej pięciu pokoleń jego przodkowie są psami rasowymi. Spełnienie tego wymogu daje gwarancję utrwalenia cech danej rasy. Rasa jest wyhodowaną przez człowieka grupą osobników należących do tego samego gatunku, które posiadają te same cechy anatomiczne, fizjologiczne i psychiczne, odziedziczone po swoich przodkach. Inaczej mówiąc, jest to grupa psów posiadająca ten sam genotyp. Osobniki należące do tej samej rasy, kojarzone między sobą dają potomstwo o tych samych, powtarzalnych cechach. Pojęcie rasy po raz pierwszy zostało zdefiniowane w XVII wieku przez Francuza Georgesa Leclerc de Buffon. Z czasem pojawiały nowe rasy, często bardzo do siebie podobne i szybko okazało się, że konieczne jest zaprowadzenie w tej materii jakiejś organizacji i porządku. W wyniku tej potrzeby w XIX wieku powstały pierwsze kluby ras, które rozpoczęły prowadzenie ksiąg hodowlanych, ustalanie wzorców ras i współorganizowanie wystaw kynologicznych. Umożliwiło to wytyczenie kierunków rozwoju hodowli i zobligowanie hodowców do ukierunkowania hodowli psów pod kątem wzorca zatwierdzonego przez klub danej rasy. Był to bardzo istotny moment w tworzeniu ras: dobór osobników pod kątem użytkowości został zastąpiony dążeniem do uzyskania określonych przez wzorzec cech eksterieru. Dokładny opis cech psów należących do tej samej rasy zawarty jest w proponowanym przez kraj pochodzenia oraz zatwierdzonym przez Międzynarodową Federację Kynologiczną wzorcu. Potwierdzenie rasowości psa wymaga dodatkowo przejścia odpowiednich procedur przyjętych przez tę organizację, co jest podstawą do wydania rodowodu. Nie ma wątpliwości, że wszystkie psy na tym ringu są przedstawicielami tej samej rasy. Analiza cech poszczególnych ras pozwala stwierdzić, że wśród ich genotypów można znaleźć takie, które mają określone, łączące je cechy wspólne. Zgodnie z przyjętym kryterium, wyróżniamy: Ze względu na kształt głowy: psy okrągłogłowe, posiadające krótką kufę - np. cavalier king charles spaniel psy długogłowe, posiadające wydłużoną kufę - np. whippet psy o kwadratowej głowie i mocnej, krótkiej szczęce - np bulmastiff Ze względu na kształt uszu: uszy długie - jak u bloodhounda uszy krótkie - jak u teriera czeskiego, do których zaliczane są również uszy łamane, stojące u nasady i na określonej wysokości załamane - jak np. u foksteriera krótkowłosego lub owczarka szkockiego długowłosego uszy stojące - jak u husky syberyjskiego Ze względu na długość sierści: psy długowłose - np. yorkshire terriery psy krótkowłose - np. dobermany psy szorstkowłose - np. sznaucery psy bezwłose - np. nagie psy peruwiańskie Jedna rasa - trzy odmiany owłosienia U niektórych ras określona cecha występuje z równie dużym nasileniem we wszystkich odmianach, np. jamniki lub wyżły (długowłose, krótkowłose i szorstkowłose). Najczęściej jednak określona cecha ma charakter wyraźnie dominujący, czego przykładem może być bernardyn lub owczarek szkocki collie, w przypadku których odmiana długowłosa jest zdecydowanie bardziej popularna. Można dokonywać wielu innych podziałów, szczególnie istotne wydaje się dzielenie ras według ich cech użytkowych. Ten podział FCI przyjęła jako podstawę opracowania specjalnych kwalifikacji hodowlanych i wymogów szkoleniowych, a także wyodrębnienia dziesięciu grup, według których prezentuje się psy na wystawach kynologicznych. Ze względu na użytkowość można wymienić: psy pracujące, do których należą: psy pasterskie zwane owczarkami lub psami do zaganiania, pociągowe, służbowe oraz stróżujące, a także psy towarzyszące osobom niepełnosprawnym, psy myśliwskie: wyżły, psy gończe, płochacze, posokowce i norowce, psy ozdobne i do towarzystwa. Obecnie mamy około 400 ras. Od momentu powstania pierwszych ras wiele z nich wyginęło, a na ich miejsce stale powstają nowe, bardziej odpowiadające aktualnym potrzebom i gustom człowieka. Wśród kryteriów decydujących o wyborze rasy coraz mniejszą rolę odgrywają jej walory użytkowe, natomiast coraz większą wagę przywiązuje się do wyglądu psa. Dokładny opis cech psów należących do tej samej rasy zawarty jest w przyjętym przez Międzynarodową Federację Kynologiczną wzorcu rasy. Potwierdzenie rasowości psa wymaga przejścia odpowiednich procedur przyjętych przez tę organizację, co jest podstawą do wydania rodowodu. Mimo, że większość ras istnieje już dziesiątki lub nawet setki lat, ich wygląd na skutek selekcji hodowlanej ulega powolnej zmianie. Jest to wywołane zmianą otoczenia w którym żyjemy, sposobu życia i związanej z tym użytkowości psów. Głos decydujący ma zawsze klub rasy z kraju jej pochodzenia i to on musi dokonać zmiany wzorca, choć często się zdarza, że robi to bardzo niechętnie. Zmian nie da się zatrzymać, bo pojawienie się psów lepiej zbudowanych, o piękniejszym włosie, powoduje natychmiastowy wzrost zainteresowania rasą. Jest to najlepszy, pozytywny bodziec do stałego jej ulepszania. Czynnikiem, który ma ogromny, ale tym razem fatalny wpływ na wygląd i zdrowie niektórych ras jest to, czego hodowcy z prawdziwego zdarzenia boją się najbardziej - moda. To właśnie ona zniszczyła już niejedną rasę, bo do hodowania modnych psów zabierają się natychmiast pseudo hodowcy, dla których ani eksterier, ani użytkowość, ani też zdrowie hodowanych przez nich zwierząt nie ma najmniejszego znaczenia. To, co dla nich najważniejsze - ma się sprzedawać. Mamy potem nadmiernie agresywne psy obrończe a także nieobecną we wzorcu rasy karłowatą odmianę rasy miniaturowej, bo jakaś pani wymyśliła sobie reklamowanie pieska siedzącego w kieliszku do szampana lub obok pudełka zapałek. Sytuację pogarsza fatalne prawo, stanowione przez niemających pojęcia o kynologii sejmowych prawników, którzy zamiast ograniczyć ekspansję i bezkarność dzikich hodowli, usankcjonowali ich działanie. Wystarczy zarejestrować jakąkolwiek działalność gospodarczą, by zyskać prawo do naciągania ludzi i wystawiania nierasowym psom nic niewartych rodowodów - całkiem legalnie, w majestacie prawa. Niektórzy od dziecka marzą o psie, ale marzenie mogą spełnić dopiero, gdy się usamodzielnią. Jeśli czujesz, że nadszedł odpowiedni moment, aby powiększyć rodzinę o czworonożnego towarzysza, to czas zastanowić się, jakiego psa chcesz. Podpowiadamy, jaki pies dla początkujących opiekunów będzie najlepszym wyborem! Pies dla początkujących! Golden retriever Uległy, posłuszny, łagodny i towarzyski – to cechy, dzięki którym golden ma tak licznych zwolenników. Wyjątkowa zdolność zapamiętywania i dokładność czynią z niego pojętnego ucznia, nie jest trudny do ułożenia dla osoby niedoświadczonej. Z natury wrażliwy powinien być traktowany łagodnie, ale nie można mu pozwalać na wszystko i trzeba konsekwentnie wymagać posłuszeństwa. Golden to urodzony pracoholik, wytrzymały, o niespożytej energii, trzeba mu zapewnić aktywne spacery połączone z wykonywaniem poleceń. To wspaniały pies rodzinny, przyjazny wobec dzieci, ale tak dużego i żywiołowego zwierzaka lepiej nie zostawiać sam na sam z maluszkiem. Jest tolerancyjny wobec psów i innych zwierząt domowych. Wady: obficie linieje i lubi się częstować odpadkami. Wielkość: pies duży, 51-61 cm Maść: wszystkie odcienie złotego lub kremowego Długość życia: 12-14 lat Koszty utrzymania: 200-250 zł miesięcznie Cena psa z rodowodem FCI: 3000-4000 zł Kraj pochodzenia: Wielka Brytania Pies dla początkujących! Springer spaniel angielski Pies tej rasy to najlepszy sposób na rozweselenie smutasa – jest nieustannie zadowolony, co okazuje i machaniem ogona, i całym ciałem. W kontaktach z ludźmi, psami i innymi zwierzętami nie wykazuje krzty agresji. Kocha rodzinę i przywiązuje się do niej bezgranicznie. Jest skoczny i bardzo ekspresyjny – zabawa z małymi dziećmi musi się odbywać pod kontrolą. Dla starszych jest świetnym kompanem. Nastawiony na współpracę z człowiekiem bez problemu nauczy się posłuszeństwa. Szybko opanuje psie sporty, takie jak agility czy frisbee. Może mieszkać wszędzie, byle zapewnić mu dużo ruchu. W domu spokojny, zwykle chodzi za człowiekiem jak cień. Lubi obserwować otoczenie, wyglądając przez okno. Niewybredny. Wady: zaliczy każdą kałużę, a nawet błotko. Wielkość: pies średni, 45-54 cm Maść: wątrobiano-biała, czarno-biała lub trójkolorowa z podpalaniami Długość życia: 12-15 lat Koszty utrzymania: 150-200 zł miesięcznie Cena psa z rodowodem FCI: 2000-3000 zł Kraj pochodzenia: Wielka Brytania Pies dla początkujących! Chin japoński Pies dla każdego: niewielki i mało wymagający, odnajdzie się w każdych warunkach, a do tego można go wszędzie z sobą zabrać. To piesek o wesołym, czasami psotnym usposobieniu, przy tym posłuszny i zrównoważony. Lubi biegać, ale nie wymaga długich spacerów. Uwielbia być głaskany i zwijać się w kłębek na kolanach, ale też na parapetach czy stole, czym przypomina kota. Przywiązuje się do jednego opiekuna i bardzo tęskni. Jest łagodny, lubi się bawić z dziećmi w każdym wieku. Inteligentny i bystry, chętny do współpracy, w mig wykonuje polecenia. Im bliższa więź z opiekunem, tym chętniej się nauczy różnych sztuczek. Sierść ma właściwości samooczyszczające. O intruzie za drzwiami powiadomi szczekaniem, ale nie należy do ujadaczy. Wada: obficie linieje. Wielkość: pies mały, 25 cm; suki są nieco mniejsze Maść: biała z czarnymi lub rudymi łatami, najlepiej symetrycznie rozmieszczonymi wokół oczu, na uszach i całym ciele Długość życia: 12-16 lat Koszty utrzymania: 50-60 zł miesięcznie Cena psa z rodowodem FCI: 1500-4000 zł Kraj pochodzenia: Japonia Pies dla początkujących! Pudel średni Drugie miejsce w rankingu inteligencji użytkowej przeczy opinii, że pudel, jedna z najstarszych ras, jest głupim psem. Początkujący opiekun będzie miał dużo frajdy, widząc efekty nie tylko podstawowego wychowania, ale także nauki wielu sztuczek. Potrzebna jest tylko konsekwencja, żeby czaruś nie wszedł na głowę. Miłośnik sportów znajdzie w pudlu wymarzonego kompana do uprawiania agility czy obedience. Pudel nie jest francuskim pieskiem, jeśli chodzi o żywienie. Karmi się go tak jak inne psy o podobnej wielkości i aktywności. Z natury radosny i przyjaźnie nastawiony do wszystkich, łagodny wobec pobratymców i innych zwierząt. Dodatkową zaletą pudla jest to, że nie linieje. Wady: szata wymaga czasochłonnej pielęgnacji i kosztownych wizyt u fryzjera. Wielkość: pies średni, 35- 45 cm Maść: czarna, biała, srebrna, brązowa, morelowa, czerwona Długość życia: 15 lat Koszty utrzymania: 100-150 zł miesięcznie Cena psa z rodowodem FCI: 3500-5000 zł Kraj pochodzenia: Francja Pies dla początkujących! Boston terrier Ta żywiołowa maskotka nadaje się prawie dla każdego – prawie, bo boston będzie nieszczęśliwy u osoby spędzającej dużo czasu poza domem. Psiak tej rasy nie toleruje dłuższej samotności, może wtedy niszczyć przedmioty. Jednak opiekun nie musi mieć doświadczenia, ważne, aby był konsekwentny i poświęcał psu jak najwięcej czasu. Miłe usposobienie, chęć do zabawy i mnóstwo energii czynią z bostona wesołego kompana dla dorosłych i dla dzieci. Sprytny i inteligentny, lubi się uczyć, ale lekcje powinny być urozmaicone i niezbyt długie, bo łatwo się nudzi. Niewielki i bez problemu dostosowujący się do nowych warunków może być zabierany zarówno na krótkie wypady, jak i na dłuższe wakacje. Wady: duże gałki oczne narażone są na urazy, puszcza bąki i głośno chrapie. Wielkość: pies mały, wielkość nieokreślona Maść: pręgowana, focza, czarna z białymi znaczeniami Długość życia: 10-12 lat Koszty utrzymania: 100-150 zł miesięcznie Cena psa z rodowodem FCI: 2500-3000 zł Kraj pochodzenia: Stany Zjednoczone Autor Wątek: Czy jest taka rasa kotów która NIE MRUCZY??? (Przeczytany 1945 razy) onka To może dziwny wymóg co do "wyboru" kota ale tylko takiego mogłabym mieć....ja bardzo kocham koty i chciałabym mieć kota ale niestety mój facet nie toleruje ( w baaaardzo delikatny sposób to nazywając) kotów a zwłaszcza mruczenia - co ja uwielbiam...kompromis byłby gdybym znalazła kota który nie mruczy....wiem,że to dziwne ale chciałam zapytać Zapisane myszka Niestety, Onko - wszystkie kotowate mają zdolność mruczenia... nawet te dzikie, wielkie koty - jak dziwnie by to nie brzmiało Zapisane Przyznam, że dziwnego masz faceta, niema nic bardziej uspokajającego niż mrucząca kicia na kolanach. Spraw sobie kotke, one mruczą mniej i ciszej niż kocurki. Są bardziej związane z właścicielem, takie przymilne. Zapisane Forum Zwierzaki myszka Harpia, tu się nie zgodzę... wszystkie kotki które znam są dużo mniej przytulaste niż kocurki - łącznie z moją... moja to diabełek Ale poważnie: ogólnie uważam, że to zależy indywidualnie od kota, nie od jego płci Za to zgadzam się z twierdzeniem, że facet Onki coś dziwne ma awersje Jak to motywuje??? Dlaczego mruczenie mu przeszkadza? Zapisane Może i tak jest w twoim wypadku, miałam 5 kotów 3 kotki i 2 kocury. Wszystkie kotki były bardziej przywiązane do mnie niż kocury, im tylko podboje w głowie. Ale wyjątki sie zdarzają. Onko (bez urazy) na twoim miejscu bym sobie faceta zmieniła, narazie nie pasuje mu mruczenie, a potem??? Zapisane Emilka Moj kocurek szczerze mowiac nie bardzo przylepny..ale od czasu do czasu..poprostu mial nastroje..i BARDZO ZADKO mruczal..tylko przy specjalnych okazjach np kiedy sam wskoczyl na kolana i "wbijal pazurki" w kolana. Natomiast moja kotka...jets taka kofana..lasi sie non stop gdy tylko zobaczy czlowieka zaraz biegnie zeby sie przytulic. Jej motto zyciowe brzmi "przytulaj sie ile wlezie,obojtenie jaki miesiac,dzien czy godzina" A co do mruczenia to ze non stop mruczy..wystarczy ja dotknac a ona juz Mrrrrrrrrr i to tak głośno że w drugim pokoju słychać. Jednak fakt..wszystko zależy od charakterku i upodoban kotow. Miałam kontakt też z kotami roznych plci ktore mialy zupelnie odmiennne charaktery. Zapisane myszka Zapisane onka TAK TEŻ MYŚLAŁAM,ŻE NIE MA NIE MRUCZĄCYCH KOCIKÓW albo i no z moim facetem to jest tak,że po prostu nie lubi kotów , a propo mruczenia to juz ma zryta psyche pod tym względem :? (delikatnie to nazywając...)dodatkowo miał chorobę odzwierzęcą - od kota dokładniej , który zamieszkuje z moimi rodzicami, no i troche nerwów było z tego powodu...zmiana faceta nie wchodzi w grę tak to juz jest, niestety, że trzeba iść na jakieś kompromisy w tym naszym życiu tylko tak mi przykro,że nie moge mieć kota ale tak sobie pomyślalam,że jakby był taki kot który by nie murkał jak traktorek to jakos bym tam wynegocjowała jego obecność w domu - który zamieszkuje z facetem (niestety nie lubiącym kotów )a alergie czy coś tam jeszcze zawsze możnaby jakos leczyć Zapisane monik Mój mąż też nie lubiał kotów i miał jakoby alergie na nie. Po pojawieniu się w domu naszej Daszeńki objawy "alergii" mojego męża przez parę dni były zaostrzone. Teraz nie widzi świata poza naszą kicią. Jest jego oczkiem w głowie. Nie zmienił swojego stosunku do kotów, bo obcych nadal nie lubi. Czasami można kogoś przekonać do czegoś trochę "na siłę" - w moim przypadku dało to niezłe Okazało się po paru dniach od przybycia naszej kotki, że mój mąż już nie ma alergii , poprostu z niej wyrósł. Zapisane Forum Zwierzaki Emilka Niech no mi moj maz nie bedzie chciala to mu pokaze Zapisane Siva moj chlop bardzo lubi koty, ale wlasnie ma alergie - jak czasem nocujemy u jego rodzicow kotka pakuje nam sie do lozka no i rano zawsze katar Zapisane monik Emilka napisała:Niech no mi moj maz nie bedzie chciala to mu pokaze Co mu pokażesz Emilko? Napisz, umieram z ciekawości. Zapisane kareena zapewne kota Zapisane Emilka pazury Zapisane

jest taka rasa psów tekst